KUŞKONMAZ

Çocukluğumun ütopik yiyeceklerinden biriydi, kuşkonmaz.

Şuradaki yazının 6. fotoğrafıyla bağlantılı olarak kısaca yazmıştım, neden hayallerimi süslediğini.

Meğer, o kadar ulaşılmaz bir yiyecek değil miymiş? 

Değilmiş!

Yıllar içinde öğrendim ki, kuşkonmazın yeşil cinsi ya da yabani olanı memleketimizde, özellikle Ege'de bol bol yetişirmiş ve seveni çokmuş. 

Bizde kuşkonmaz genellikle soğanla kavrulup sade ya da yumurta kırılarak yenilen bir tür "ot" olarak algılanıp, değerlendiriliyor. 

Avrupa'da özellikle Almanya'da yaygın tüketim şekli,  Hollandez sos ile et yanında veya sade yenilmesi. 

Bu sene, önce markette sonra pazarda eskisinden daha çok miktarda ve ucuz fiyatla kuşkonmaz  gördüm ve haliyle aldım.

Nasıl pişirsek derken, kızım, lezzetli bir tarif buldu. 
Şöyle :
Tavaya bir kaşık tereyağ koyup, biraz sarımsak çentiyorum, bir dal taze biberiye ekliyorum. 
İştah açan kokular çıkmaya başlayınca, bir demet önceden kırılmış kuşkonmazı tavaya atıyorum.
Üzerine varsa biraz hardal tozu (yoksa bir talı kaşığı hardal da olur) ve tuz ekleyip, harlı ateşte sallayıp karıştırarak, kuşkonmazın yeşili hafif dönene dek (yaklaşık on dakika) pişiriyorum.
Yanında biraz köfte olur, isterseniz et olur keyifle yiyeceksiniz, afiyet olsun.

Not:
Bir önceki yazının yorumunda Sevgili Bulut Gölgesi Tülin "vişneli ekmek tarifini de alsak" yazmıştı.
Sonra hatırladım, yazılmışı vardı, buldum. Burada, tık lütfen!
Ancak, maceracı ruhum yine yapacağını yapmış bulundu. Son yaptığımda ekmekleri fırınlama ve vişne suyuyla ıslatma aşamalarının yerini değiştirdim. Bence daha güzel oldu.
Denemesi bedava!