YAĞMURUN SESİNİ DİNLE

Biraz önce Neolitik Hanım'da yağmurun romantizmi üzerine birşeyler okuyunca, bu sabahı yazıya dökmek farz oldu!

Bakın neler oldu:
Kaç gündür şöyle şakır şakır yağmur yağsın diye dua ediyordum.
Sabah oğlumun uyanma satinden az önce, 6.25'de bir çatoronkkk sesiyle yataktan fırladık. Gökgürültüsü, şimşek, yağmur hepsi birden başladı.
Yağmur başladı diye sevindik de, meğer biraz önceki ses boşuna değilmiş yakında bir yere yıldırım düşmüş ki, elektrikler kesik.
On dakka sonra geldi, gitti sonra yine gitti ve nihayet geldi.
Neyse, oğlum hazırlandı, servisi zamanında geldi, o gitti.

Kızımın hazırlığı bitti, kuzenlerle aşağı indi, servis bekliyorlar. Birazdan bir telefon, servis arıza yapmış, hostes çocukları taksi ile toplayıp okula götürecekmiş.
Nasıl yani, serviste 12 çocuk var, taksi kaç kişi alacak?
Cevap: Bir şekilde halledecek arkadaş!
Aradım hostesi, telaş içinde kızcağız, buraya gelme biz hallederiz dedim, çok sevindi.

Neyse ki, kızkardeşimin yardımcısı gelmişti de onu çocukların (bu arada bir de misafir çocuk var, o da bize emanet, ediyor 4 çocuk!) yanına katmak imkanı oldu.
Tabii ki, taksi bulmak bir başka macera oldu, sonra o bulunan taksi iki sokak ötede -nasıl becerdiyse- tretuara çarpıp lastiğini patlatınca ve de yanında lastik değiştirecek malzeme olmayınca yeni bir taksi bulma macerası başladı. Sinir savaşlarında sonra yoldan boş bir taksi bulundu da çocuklar yola koyuldu.

Bu arada okulu arayıp, "aman, çocuklar geliyor, sınav ne zaman başlayacaktı" konuşmaları, yolda işine gitmeye çalışan kızkardeşimi arayıp durum raporu verme konuşmaları, eyvah bu arada ben geç kalıyorum, nasıl gidecem şimdi telaşları ve üstüne karşıya geçme trafiğindeki sıkışma derken, bu yağmurlu sabah bana sıkı bir başağrısı hediye etmiş oldu.

Durum budur!