YAĞMURUN SESİNE BAK...

İlkokuldaydım.
Artık kardeşim büyümüştü ve ortak odamız vardı.
Onun yatağı odanın eve bitişik duvarında, benimki evin dış cephesine bitişik duvarına yaslı ve birbirine paralel konumdaydı.
Odada, bir dolap, bir masa ve annemin dikiş makinesi vardı. Yataklarımızın arasında ise bir sandık.

İşte, o evin olduğu yüksek dağlı yeşil şehrin tarımla geçinen küçük kasabasında, hayatımın, tamam abarttım, çocukluğumun en mutlu günlerini yaşadım.
Sabahtan akşama kadar bahçede, sokakta koşturur, oynardım.
Evin geniş bir bahçesi vardı, ağaçları, çepeçevre dolu gülleri, her mevsim başka açan çiçekleri vardı. Onları sulamak benim işimdi.
Muhtemelen başlangıçta, "hadi bunu sen yap" angaryası olarak başlayan çiçek sulama işi, şimdi hatırladıkça bile zevkle andığım zaman parçalarına dönüştü, zaman içinde.

Ne acayip su delisi bir insanım, ben!
O evle ilgili diğer unutulmazım da suyla ilgili, doğrusu yağmurla.

Yatağımın bitişik olduğu dış duvarın köşesinden, çatıdan gelen suların aktığı yağmur oluğu geçerdi. Bunun böyle olduğunu, sonradan öğrendim, tabii ki.
Önceleri, gece yatarken tıpır tıpır tıpır sesler duyardım. Sonra, bu sesleri yağmurlu gecelerde duyduğumu farkettim. Sordum ve yağmur oluğunun varlığını öylelikle öğrendim, büyük ihtimalle.
Bknz. karada, havada, her durumda merak eden, soran, öğrenene kadar soran bugünkü Ekmekcikiz.
Henüz yetmişime gelmedim, ancak ve lakin yedi yaşımda da böyleydim, emin olun.
Neyse, araya parça aldık yine, geçelim.

İşte o ses, o yağmur oluğuna çarpan yağmurun tıpırtısı, duyduğumda beni sakinleştiren ninni gibi gelen bir ses oldu hep, o evde yaşadığımız yıllarda.
Öyle ki, şimdi bile gece yağmur yağdığında karanlıkta gözlerimi sıkıca kapatıp, o sesi duymaya çalışırım yine.
Dışardan duyulan başka hiç bir sesin olmadığı, sadece sadece yağmurun tıp tıp tıp sesini çıkartarak saçağa, oluğa dokunduğu, yan taraftan kardeşimin uyku nefesinin geldiği, çocukluğumun en güzel yıllarının sesini.


O yıllardan yağmur sesiyle ilgili başka bir ses daha var, hatırladığım ve size dinletmek istediğim.
Video izleyi tıklarsanız, filmden kareler de göreceksiniz.
Erkin Koray'ın, Mine Koşan'ın söylediği versiyonları da var, ama, ben bunu hatırlıyorum.
Nasıl da bayık ve içli, değil mi?

.