öğrendiklerimizle unuttuklarımız arasında geçen zamana hayat diyoruz

ekim'in sondan bir önceki günündeki umutlar hayaller, gerçekle karşılaşınca rüzgârda savrulan uçan balon gibiydi.
niyeyse kendimizi bir mucize olacağına inandırmışız, dal kırılınca düşüşümüz sert oldu.
sonra düşündüm, varsayılım bugün 2 kasım değil, 8 haziran. o gün olsa bu sonuca sevinmeyecek miydim? evet sevinecektim! eh, o vakit sıyrıl bu umutsuz ruh halinden.
şimdi bana fikir soran olursa,  bunu anlatmaya çalışıyorum.

hayat devam ediyor, zaman geçiyor, herşey değişiyor.