Pazartesi, Nisan 05, 2021

sabah sabah...

 ...gelen bir sms mesajında resmi bir kutlama var.
ardından büromuzun son kadrosundaki kız arkadaşlardan, sonra yakın başka arkadaşlardan kutlama mesajları geliyor.
geliyor, ancak mesajların neredeyse tümü bir yandan gelecek için umutlu olmak isterken, çokça  burukluk, kırgınlık dolu, elimizden kaçıp giden adalet duygusunun yoksunluğu içinde.
baromuz,  gönderdiği mesajda bugün koşullar nedeniyle kutlama değil, yakında öldürülen genç meslektaşımız için anma  yapılacağını belirtiyor.

blog yazdığım yıllar içinde mesleğimden söz etmeyi pek de sevmedim, doğrusu. burası benim kişisel alanım, kamusal kimlik gerekli değil düşüncesiyle.
bugün belki ilk defa diğer kimliğimle buradayım; her türlü değerin birbirine karıştığı, aşındığı, eksildiği son yılların ruhundan uzakta kalmak isteyenlere belki ufak bir desteği olur umuduyla bir paylaşım yapmak niyetindeyim.

son zamanlarda, çalıştığım hukuk bürosu ve onun değerli kurucuları, üstadları, birlikte çalıştığım arkadaşlarım, yetiştirdiğimiz stajyerler, genç meslektaşlarım sık sık aklıma düşüyor.
ne mutlu bana, çalışma hayatımda şanslıydım ve böyle sevgiyle andığım insanlarla geçti yıllarım.
1984 yılının mart ayında büro stajıyla başlayan, aynı sene ekimde avukatlık ruhsatı alınca devam eden ve 2016 yılının temmuz sonunda büroyu kapatıp, emekli olmamla biten meslek hayatımda hep aynı bürodaydım.
büroyu kapatmak için eski dosyaları, evrakı tek tek elden geçirirken, fark ettim ki, zamanında o çok çok çook önemli olan tüm olaylar, işler hep geçmiş gitmiş ve unutulmuş.
geriye kalan en önemliler hep insanlar, anılar, dostluklar. 
hukuk fakültesini taze bitirmiş ne yapacağını bilemeyen şaşkın genç insanın cesaretini toplayıp bir yola girmesiyle başlayan bu süreçte, başka  büroda olsaydım eminim çok hayal kırıklığı yaşardım.

yazının bu noktasında, sözü uzatmayıp, üstadım değerli hukukçu ve kaptan gündüz aybay anısına çekilen bir belgeseli paylaşmak istiyorum.
2001 yılındaki vefatından 16 sene sonra çekilen ve 8 aralık 2018'de ilk kez beşiktaş deniz müzesinde gösterilen denizlerimizin hukukçu kaptanı gündüz aybay belgeselin linki burada. 
belgesel daha sonra denizcilik fakültelerinde, denizcilik okullarında, farklı kültür merkezlerinde de gösterildi.
geçen sene bu vakitlerde yönetmeni atom şaşkal tarafından you-tube'a yüklendi.
katılabildiğim her gösterimde, ölümünden onca yıl sonra bile her iki mesleğinde de onu şahsen tanıyan herkes tarafından sevgiyle anılmak bir yana, sadece kitaplarını okumuş olanları bile etkilemiş bir insanı siz de tanımak istersiniz diye umuyorum.
emin olun, harcadığınız 70 dakikaya fazlasıyla değecek.



el sallarken geçip giden geminin ardından 
o şehir hatları vapuru kaptan gündüz aybay ise 
çok sevindiğimiz zamanlardan anı

16 yorum:

  1. son yıllarda hiç bir günü mutlulukla kutlayamıyoruz ki zaten...avukatlar günü de öyle ne yazık ki...ne diyelim, coşkuyla, utanmadan kutlayacağımız günler de gelecek elbet!

    şanslıymışsın ki yıllarca aynı yerde huzurla çalışmışsın ekmekçim. çocuklarımızın da şansı böyle güzel olsun iş hayatı konusunda...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O günler gelecek elbet, avuntusuna tutunuyoruz, en çok. :)

      Haklısın Şulem, şanslıydım. Meslek zaten gerilimi bol olanlarından, yanısıra birlikte çalışılan kişiler yorucu olunca hayat iyice zorlaşıyor. Bunun tam tersini yaşadığım için şanslı ve mutluyum.
      Darısı gençlerin başına. :)

      Sil
  2. Son dönemlerde hep bir tarafımız buruk kutluyoruz bir şeyleri... O kadar boğazımıza diziyorlar ki... Ama yine de geçecek bu günler de diyorum. Devran dönecek, insan hak ettiği gibi sınıf farklılıklarına göre değil insan gibi yaşayacak...
    Blgeseli mutlaka izleyeceğim, öğle kahvemi bence belgeseli izleyerek içebilirim ♥

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Şebnem,
      Umarım bugün kahve eşliğinde filmi izleyecek zamanın olmuştur. Olmadıysa da yakında bulursun bir fırsatını. :)

      Sil
  3. Bugün 70 dakika bu belgeseli izlemekle geçsin. Vatansever, güzel insanlar için yapılacak ne kaldı hayırla yad etmekten başka :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Güzel insanların geçmişte yaşadığını bilmek, gelecekte de güzel insanlarla tanışmak umudumu güçlü tutuyor.
      Sevgiler. :)

      Sil
  4. Dün avukat arkadaşlarımı arayıp günlerini kutladım. Buruk, endişeli hallere, temenniler eklendi. Sarsılmaz bir inancım var ki o da, bu ülkede hukukun üstünlüğüne, yanlı olmayan bir adalete inanan insanların varlığı ve her şeye rağmen çokluğu. Bir gün tüm karanlık düşünceleri geride bırakıp, sokaklarda dans ederek kutlayacağımız günlere... bu vesileyle sizin de gününüz kutlu olsun elbet. Sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler Sevgili Evren. :)
      O günleri görebilmek en büyük arzumuz, hep birlikte kutlamak da...
      Sevgiler benden de. :)

      Sil
  5. Sevgili komşum,
    Gündüz Aybay adını Denizcilik İşletmelerinde uzun yıllar çalışmam nedeniyle biliyordum fakat bu belgeseli izlememiştim, benim için öğretici oldu, çok teşekkür ederim..Ülkemizde hukuk var diyebilecek günler görmek dileği ile Avukatlık gününüz kutlu olsun..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Komşum,
      Ben de kutlama için teşekkür ederim, öncelikle.
      Ne güzel, bir ortak bileşke daha çıktı sizinle, kahve eşliğinde sohbet edeceğimiz günler için. :)

      Sil
  6. Ben mesela şimdi öğrenmiş oldum Avukat olduğunuzu:) bir yerlerde yazmışsanız da benim hiç dikkatimi o çekmemiş. Neredeyse sorsalar Ekmekçi diyecek kadar:) Buruk evet fakat adalet için hep ihtiyacımız var. Kutlu olsun. Belgeseli bu akşam izlemek için kaydettim. merak ettim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet "ekmekci" olduğum doğru aslında. Bunca senedir, burada öyleyim. :)
      Teşekkür ederim kutlama için. :)

      Sil
  7. Ben de yeni öğrendim Butterfly gibi avukat olduğunu, nedense hep doktor olduğunu dşünmüştüm çok sevgili Ekmekçikız :)
    Yazında bahsetmişsin ya; ne çok hoşuma gitti. Olaylar, zamanlar vs geride kalıyor, tarih oluyor ama insanlar, hisler daim kalıyor. Hele ki insanların değerlileri ile karşılaşabildiysek ne mutlu...
    Günün kutlu olsun, daha güzellerini göreceğin nice günlere dileğimle, çok sevgiler <3

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Mimoza,
      Teşekkür ederim öncelikle.
      Ben küçükken dedem (babamın babası) bana doktorluğu yakıştırırdı. Sebepsiz değilmiş, demek ki! :))

      Sil
  8. Aynı şekilde ben de yaşadığım yeri ve mesleğimi fazla öne çıkarmak istemedim yıllarca. ama okulda hayatımın parçası. öğrenciler neşe kaynağım. özel olarak adres belirtmeye gerek yok tabi kavramsal açıklamaların etrafa faydalı olacağını düşünüp işimi paylaşıyorum artık.Bunca yıl sonra belgeseli yükleyene çok teşekkür ederiz. böylesine değerler herkes tarafından bilinmeli ve ulaşılır olmalı. gece hemen bakacağım. bizi haberdar eden size ise çok müteşekkiriz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Pelinpembesi,
      Meslek insanın hayatını biçimlendiren en önemli unsurlardan biri. Adını üstüne basarak söylemesek bile etkisini yaşıyoruz mutlaka.
      Aslında belgesel ölümünden çok sonra hazırlandı, yayını üç sene öncesinde oldu, you-tube'a yüklenmesi ise bir sene önce. :)

      Sil

Hoşgeldiniz!