NİSANDÖKÜMÜ

İnsan içinde bulunduğu zamanın içine sıkışıp kaldığında, hayat hep öyleymiş ve işin fenası hep öyle devam edecekmiş sanıyor.

Bir seneden fazla oldu, dön dolaş benzer olaylar tekrarlanıyor hayatımızda. Ben yine kendimi, "bu hep böyle devam edecek" hissiyle mücadele içinde bulmaya başladım.

Salgın, koruma tedbirleri, aşı çare mi, aşı ne zaman gelecek, salgın yayılıyor yeniden, ekonomik tedbirler, çalışanların durumu, işsiz kalanlar, hastalığı hafif geçirenler, ağır hastalar, vefat edenler, maske karşıtları, her şey oyun diyenler, yaşananlar, yaşanamayanlar, olaylar, olanlar...

Biliyorum, eskiden yaşadığım "her şey aynı hep aynı!..." umutsuzluğuna kapıldığım zamanlarda olanlar, hiç de hep aynı değildi. Bana durağan gelenin içinde değişimler, dönüşümler vardı. Şimdi de öyle olacak.

Kendimi değişik bir şeyle oyalayayım istedim, düşündüm, eskiden Nisan ayında neler yapmışım, yaparmışım, yaşamışım? Şöyle beş sene öncesinden başladım.

2016 yılındayız, 16 Nisan'da balkondaki saksılardan birinde açan mevsimini şaşırmış bir çiçeği anlatmışım. Nisan'da açan kasımpatına isim takmışım, nisanpatı. Okumak isterseniz burada. 

Bir sene sonrası, 14 Nisan 2017. Bir şeyler moralimi bozmuş, kendime moral vermeye çalışmışım. O yakınlarda rehber eşliğinde gezdiğim Ayasofya'dan ve Burgaz adadaki bir bahçe duvarından fotoğraflar  eşliğinde. Yazı kısa, burada. 

Geliyoruz 2018 yılına tam bugünün tarihine 11 Nisan'a. Ankara'ya gitmişim, kızımı görmeye. O sene bahar erken gelmiş. Yolculukta bahar seyri, Ankara'da bahar çiçekleri, yavrumu görmüşüm. Keyfim yerinde, çemberin dışındayım. Yazı burada. 

2019'da Nisan'ın başında kızımı Almanya'ya göndermiştik, Erasmus sömestri için. Onu yolculadıktan sonra Bodrum'a otuz beş yıllık arkadaşım M.'i görmeye gitmiştim. Bodrum'a o kış çok deli yağmurlar yağmış ve tam o günlerde  nefis bir bahar gelmişti. Bir güzel gezmiş, tüm yarımadayı dolaşmış, her zamanki gibi hiç durmadan konuşmuştuk. Bodrum baharı yazısı burada. 

Geldik 2020'ye, pandemin başındayız, "şu önümüzdeki iki hafta çok kritik, onu atlatırsak..." dönemindeyiz henüz. Neler olduğunu anlayabilmiş değiliz, tedirginiz, cahiliz. Son senelerde kimse blog okumuyor diye düşünüyorum, ben de eskisi kadar sık yazmıyorum. salgında sığınacak bir liman ararken blog kurtarıcı oluyor. Son dört beş senedeki yazı temposu değişiyor, yazılar sıklaşıyor. Yine bugünün tarihi 11 Nisan, turşucu bacı olmuşum ve yazmışım, burada. 

Bugün mü? Kek yaptım. Elmalı, cevizli, az şekerli, sıfır yağ. Nefis oldu. Öneririm.

Çok eskiden tarifini yazmıştım. Buradan bakabilirsiniz.