Yıllar yıllar önce, henüz fakültenin 2. sınıfında öğrenciyim.
Soğuk geçmiş bir kış sonrası geç gelmiş bir baharda Bebek sırtlarındaki korularda açan erguvanları görmüş ve şaşakalmıştım.
Şaşkındım, çünkü ilk defa bu kadar güzel renkli çiçek açan bir ağaç görüyordum.
Tüm merak duygularım ayaklanmış olarak aradım taradım ve o ağacın erguvan olduğunu öğrendim.
O günden sonra her bahar başka çiçekler, ağaçlar, renkler ruhumu sarmaya başladılar.
Yaklaşık 45 sene önceki ilk bahara beni alıp götüren renklerin yarattığı duyguların benzerini bu seneki son baharda yaşıyorum.
Sonbaharın renkleri, yapraklardaki renk geçişleri bu kadar mı güzel olurdu, bunca senedir?
Yoksa yaş kemale erdi de güz renkleri o nedenle mi gözüme daha tanıdık gelmeye başladı?
Diğer yanda "sararıp dökülmeden önce kızaran yapraklar" demek doğru mu acaba düşünceleri,
Yoksa aslında dökülmeden önce kızarıp, sonra sararan yapraklar mıdır?
Peki, tüm mevsimleri aynı asil haki rengi yeşille karşılayan ölmez ağaçlarına ne demeli?
Yazıyı okurken aklıma direk bir şarkı geldi Sevgili Okul Arkadaşım. Sahibinin sesinden ama! Çocukken sarı sarı yapraklar mevsimi gelince pek severdim, söylerdim, pek beceremereyek ama. Şimdi dinliyorum.:))
YanıtlaSilYıldırım Gürses değil mi? :)
SilÇok severim ben de onu ve bir de Yeni Türkü'nün sararıp dökülmeden önce kızaran yapraklarını. :)
Ah akşam yürüyüşlerinde bir yerdeki yapraklara,bir agaclardakilere bakip bakip bu nasil güzel renk cümbüşü, siz hep bu renktiniz ve ben fark etmedim mi diye şaşırıp kalıyorum.Yine yalnız değilim hissiyattımda ne güzel,sevgiler❤
YanıtlaSilAh! İyi bari Sevdacığım. Yalnız olmadığımı bilmek mutlu etti beni. :)
SilBir arkadaşım demişti ki: "Antalya'da sonbaharın bu kadar güzel olduğunu emekli olunca fark ettim". Ben de öyle. Dünya telaşı bu, etrafı göstermiyor insana. Bugün parkta dolaşırken Funda'ya gittiğimiz yerlerin parklarındaki sonbahara bayılmıştık, bizimkilerin de farkı yokmuş dedim, iş bakmasını bilmekte...
YanıtlaSilhemfikirim öğretmenimle. sen o "bakmasını bilenlerdensin" ekmekçim. hep böyle kal :)
SilGerçekten insan gençken dünyayı başka türlü görüyor, çalışma çoluk çocuk derken başka, şimdi daha bir durulmuş olarak bakabiliyoruz sanki Leylakcığım, arkadaşına katılıyorum. :))
SilŞulem, teşekkür ederim. :))
SilHayat bakmayı öğrenmekle geçiyor. :)
Tam 11 yıl tropik iklimli ülkelerde yaşadık. Sonbaharın nasıl güzel bir mevsim olduğunu unutmuşum. Oysaki bir sonbahar günü doğmuşum:) Şimdilerde yaşadığımız yerde öyle güzel sonbaharlara şahit oluyorum ki, onca yıl bu güzelliklerden mahrum kaldığıma üzülüyorum. Sizin fotoğraflarınızdaki gibi her ağaç öyle güzel ki. Yaşam sevinci veriyorlar insana. Sizin gibi durup bakmayı, görmeyi bilen ruhları görünce seviniyorum. Bu gece bizim buralarda kar bekleniyor. Bakalım yarın nasıl bir güzelliğe uyanacağız. Selamlarımı, sevgilerimi yolluyorum size.
YanıtlaSilAh, ne güzel sizi burada görmek. <3
SilBazen mevsim değişimlerinden bıkıyoruz ya da çok sıcaktan çok soğuktan beziyoruz ve hava her zaman aynı olsa, hep ılık hep güneşli filan diyoruz ya, demek aslında o tekdüzelikten de bıkılıyormuş; öyle olmalı. Değişimin, ilk baharda ışıkla yenilenmenin, sonbaharda karanlıklar gelirken aslında onun içinde de yenilenme olduğunu bilmenin ayrı bir değeri varmış. İnsan zamanla anlıyor. :)
Her mevsimi yaşayan İstanbul'dan sevgiler, selamlar. Umarım kar manzaralarınız keyif vermiş olsun. :)
Bakabilene gorebilene ne mutlu🥰 Hâlâ böyle guzelliklere sahibiz şükürler olsun.. Allah güzel vatanimizin her karış toprağını cümle şerlerden korusun amin
YanıtlaSilAmin diyorum dileğinize, yürekten. :)
Silİnsan sevdiği konularda daha dikkatli oluyor sanırım, böylece öğrenmek de görmek de kolaylaşıyor. :)
Düşen yaprakların herkesin hayatında farklı bir anıyı canlandırdığı çok görülmüştür. Ağaçlar canımız ciğerimiz ve ne güzel bir yazı su gibi aktı, kaleminize sağlık!
YanıtlaSilTeşekkür ederim. içimden gelenleri ağaçseverlerle paylaşmak istedim, yerini bulduysa, ne mutlu. :)
Sil