Son lokma olarak çıtır çıtır bir yeşil biberi ayırmıştım. Çatalı sapladım, daha doğrusu saplamaya yeltendim ve hoop, biber yere uçtu, kondu. Arkasından bakakaldım, düştüğü yere.
Heyhat! Off!
Kısmet değilmiş.
Aklımda kaldı, lâkin. Yazmasam içimde de kalacaktı. Yazdım, kurtuldum.
Şimdi, orada burada türlü türlü dertler hüküm sürerken,
seller yangınlar olurken,
insanlar yiyecek ekmek bulamazken,
bakımsızlıktan hastalıklardan kurtulamazken,
gidecek okul, okuyacak kitap bulamazken,
savaş tehlikesi içinde yaşarken, işkence görürken,
bankada ve hatta cüzdanında parası yokken,
bir biber lokması düşürdüm diye şikayet edilir mi?
Ediliyormuş!
Peki, buyur. Al sana biber!
.
Eskilerden olmanızın hükmüdür bu..Ebeveynlerimiz bizi bu anlayışla büyütmediler mi?Tabağında lokma kalmasın bak o lokmaya muhtaç ne çok insan var dünyada denmedi mi? Ve arkasından Allah ağlar,günahtır onu yemezsen diye eklenmedi mi?..İyiki de öyle söylenmedi mi?
YanıtlaSilZafer Bey,
YanıtlaSilBu söylediklerinizde haklısınız.
Aynen böyle büyütüldüm/büyütüldük.
Yine de, bizim kültürümüzde daha çok insanın kendini suçlu hissetmesine neden olan bir duygu yükü var.
Bana kalırsa, aslolan suçluluk duyduğu için korkup yapmamak değil, sorumluluk duyduğu için olumlu şekilde yapmak olmalı.
:)
Haklısınız,söylediğinize sonuna dek katılıyorum..
YanıtlaSilEdilir tabi...
YanıtlaSilTavsiyesi;
Kendi tabağındaki diğer lokmalara , o da yoksa yan tabaktakiler geç :-)))
Diyorum ya hep; "ufkumu açıyorsun!"
YanıtlaSilBir daha sefere tutacağım sözünü...
:)))