Kaç sene öncesine kadardı acaba? Ne zaman değişti bu his? Hatırlayamadım.
Şunu:
Eskiden olsa, ayak parmaklarımın arasında kum kalmış olmasından, öylece yürümekten, sonra oturup beklemekten kendimi çok rahatsız hissederdim.
Şimdi, şimdi artık daha doğrusu, ayak parmaklarımın arasındaki kum tanecikleri bana hiç bir şey söylemiyor. Onlar oradalar; kendi başlarına, yalnız, sadece oradalar...
Bir kum taneciği, tek başına bir kum taneciği, ne iyidir, ne kötüdür, ne değersizdir, ne mucizedir. Olsa olsa, tek başına bir kum taneciğidir, o.
Bir kaçı bir arada, mesela denizden çıkmış bir kadının parmak arasına yapışmışken, kaşındıran bir nesne haline dönüşebilirler. Oysa, kadın o kaşınma hissinden rahatsız olmaktan vazgeçmişse, o kadarına bile neden olmaz, orada öyle dururlar. Ya da varlıklarıyla ilgili çağrışımlar eşliğinde, anımsamalarla algılanırlar.
Hepsi bu.
Fotoğraf, şuradan. Başka güzel fotoğraflar da var, meraklısına.
.
Bazan insan bir kum taneciginin ontolojisinden baslayip filozof olabilir mesela...:-)
YanıtlaSilGuzel bi yazi olmus.
Senin kum taneciğin bana, nedense sıcak yaz günlerini ve uzun aydınlık yaz akşamlarını değil de Eylül'de güneşin erken batmasını, yazlıkçıların dönmesi nedeniyle erken boşalan kumsalları,yazın artık bitiyor olması nedeniyle içimi kaplayan hüzünleri,eve döndüğüm ilk günler yaşadığım bocalamaları,sarsaklıklarımı...
YanıtlaSilve... kendi ayaklarımdaki kum taneciklerini hatırlattı
çok sevdim yazını çok
Eleştirel Beycim,
YanıtlaSilBu felsefe kırıntısı tatil günlerinden kalma.
İşe yetişme, eve yetişme, onu bunu halletme telaşı olmayınca, insan kendini pekâlâ filozof sanabiliyor!
Teşekkür ederim.
:)))
Sevili Bayan E.,
YanıtlaSilTatil uzadıkça, dönüşlerinde yaşanan zorluk katsayısı doğru orantılı artışta...
Bundan böyle "her aya bir tatil" kampanyası başlatıyorum!
İşe yarar mı?
:))))
"her aya bir tatil" kampanyasi?
YanıtlaSilBenim idolum olma yolundasiniz efendim.... Soyle gizli mizli bir orgut kurarsaniz haberim olsun...
:-)
sevgili ekmekçikız, ne güzel, ne güzel bir yazı bu! insan sonunda gözyaşları içinde bile kalabiliyor.
YanıtlaSilsadece, sadece bir kum taneciği olabilmek, işte o kadar bir şey olabilmek, hayatı ve kendini öylece kabullenebilmek ne zor ve ihtiyacımız olan tek şey de bu.
teşekkür ederim, yazı için. çok zevk aldım okurken.
Eleştirel Bey,
YanıtlaSilNe gizlisi?
Açık açık kuralım örgütü...
Dernek mi olur, STK mu, her ne ise, artık!
Zaten ben yıllardır bu fkri içimde gizli gizli büyütüyordum. Bu kadar gizlilik yeter, açığa çıksın, kitlelere ulaşsın, netekim...
:)))
Periciğim,
YanıtlaSilDemek sana da Bayan E.'ye verdiği gibi hüzün vermiş yazım.
Aslında o kum taneciğini düşünürken ve yazarken hüzünlü olmaktan ziyade, sakindim. Dingin daha çok.
Duygularını anlattığın için, ben teşekkür ederim, sana.
:))