SEVDİKLERİMİZ İÇİN

Yeğenim iki senedir yurtdışında, üniversite öğrencisi. Geçen sene anne baba sırayla ziyaretine gitti, kendisi arada geldi. 

Bu sene yalnız yaşamaya birazcık alışmış ve ayrılığa daha çok dayanıyor gibiydi, on gün önce "anne gel!" deyiverdi.

Kardeşim alelacele toparlandı, bilet alındı, eksikler sipariler listelendi, yol hazırlıklarına başlandı.

Eksiklerin başında kahve makinesi ve kahve var. E tabii kahve fincanı da tamamlanmalı.

Sonra efendim kısır ve mercimekli köfte özlenmiş, onların malzemesi alınmalı.

Yolculuktan bir gün önce kardeşimi görmeye gidip, en kolay götürülür diye poğaça yaptım. Annemin bin defa denenmiş poğaça tarifi yine mükemmel sonuç verdi.

Yolcumuzu gönderdik, hasret giderildi, keyifler düzeldi.

Gelecek ayki ara tatilinde eve gelinceye dek moral depolandı.

Bir kaç gün önceydi, babamızı kaybedeli 37 sene oldu.

Kardeşimin burada olmadığı günlere denk gelince içine sinmemiş olmalı, "abla biraz helva yapsan" demişti. 

Öyle yaptım, hep yaptığım ölçüleri iyice azaltarak yaptım, ama şekeri ayarlayamamışım biraz tatlı oldu. Galiba birazcık da fazla kavurmuşum...

Neyse, yiyip ruhuna dua edenler kusurumu yüzüme vurmadı, iyi olmuş dediler.

Ruhuna değsin.