"Huzursuzluğun Kitabı"

Bir süredir zihnime çengel atan bir Portekizli var. 

Acaba denesem mi?

Geçen sene sonbaharda Porto'da Livraria Lello'da dolaşırken gördüğümde iyiden iyiye aklıma düşen.

Peki başlayınca sıkılırsam, bana göre değilse?

Sonra İstanbul'da ilk göze çarpış, dikkat çeken rastlaşma.

Tekrarlayan karşılaşma,  tamam peki, madem burada da karşıma çıktı, hem de en sevilenlerden adı dillerden düşmeyenlerden birisi, elbet bu kadar insanın bir bildiği var.

Madem öyle, bahar aylarımın unutulmazı bir Portekizli yazarın kitabından sonra yeni Portekizli yazarım hoş geldi.

Kitabın arka kapak notu:

"Fernando Pessoa 1935'te öldüğü zaman, sandığındaki eserlerin sayısı tahmin bile edilemezdi.

Onun elinden çıkmış şiirlerin yazıların altında genellikle başka imzalar vardı.

Üstelik bu isimler yalnızca birer takma ad değil, öyküsü,  geçmişi, yazgısı, dünya görüşü farklı kişiliklerdi.

... Huzursuzluğun Kitabı ... tarihten, mitolojiden, edebiyattan, ruhbilimden haberdar bir xx. yüzyıl insanının gerçekliği yadsıyışının, kendini hayallere hapsedişinin güncesiydi bu...."

İtiraf etmeliyim,  "Livro do desassossego"  gerçek bir çetin ceviz olmanın yanı sıra bir tuğla; son sayfadaki rakam 675.

Neredeyse aybaşından beri elimde, ancak 142. sayfadayım.

İki gece önceki uykusuzluk sarmalında yeter bu eziyet dedim ve okumaktan vazgeçtim, çünkü, uykusuz bir geceye eşlik etmek için oldukça acımasız bir metin.

Ertesi gün onu terk etme kararımı yeniden gözden geçirdim ve gece okumak yerine gündüz okursam devam edebileceğime karar verdim.

Zaten nehir roman gibi okunmak için yazılmış bir metin değil, arada sırada, dura başlaya okumak en iyisi olacak.