BİR YAZ GÜNÜ, DENİZ ÜSTÜNDE

Bir gün içinde neler neler hatırladım, şaşarsınız. 

Unutmuşum, günlük hayatın tekrarlanan sıradan hareketleri olmaktan çıkan, yakın zaman yaşantılarını.

Şunları hatırladım, mesela:

İskeleye yanaşan vapuru, motoru beklemeyi, yanaşma ve kalkma manevralarını izlemeyi,

Deniz üstünde yapılan püfür püfür yolculuğu,

Hava ne kadar sıcak olursa olsun, güvertede oturmak ihtimaliyle yanına şal almayı,

Deniz üstünden kıyıyı, olan değişiklikleri gözlemeyi,

Aklıma takılan soru: 

Eskiden Haydarpaşa limanı ne kadar kalabalık olurdu, neredeler şimdi?

İki yük gemisi, bir RoRo ve terkedilmiş gibi duran bir koster, o kadar

Bostancı-Karaköy-Kabataş seferindeyim, unuttuklarımı hatırlarken.

Pandemiden kısa süre önce açılan yeni Karaköy iskelesine yanaştık, kalktık. Şimdi Kabataş'a gidiyoruz, kıyıya oldukça yakın seyrediyoruz. 

Gözlerime inanamıyorum; Galataport inşaatı bitmiş gibi, kıyıda ilk kez gördüğüm yepyeni binalar sıralanmış.

Resmi isimlerini bilmiyorum henüz tabela yok, ancak eskisinden ilhamla, yolcu salonu, gümrük vb. olduklarını düşünüyorum. 

Daha yakından bakalım isterseniz, burası eski yolcu salonunun yerinde. 

Belki, gümrüksüz alışveriş için dükkanlar  filan olacaktır, burada. 

Belki restaurantlar filan, açılınca görürüz herhalde.

İşte, bitmesini  en heyecanla beklediğim yapı; İstanbul Modern'nin yeni binası.

Önündeki rıhtım henüz tamamlanmamış gibi gözüküyor. Diğer yandan tabelası asılmış bile. O vakit açılışı uzak bir tarihte olmamalı. 

Gerçi, Beyoğlu'ndaki geçici bina da fena değil, ancak o denize karşı apaydınlık duran, içi başka manzarası başka sergi olan bina, modern müze yapısı olarak ayrıcalıklıydı.

Bir başka müze binası,  henüz tamamlanmamış haliyle 2019 Bienaline ev sahipliği yapmıştı.

Eski Denizcilik İşletmeleri antrepolarının yerine yapılan ve muhtemelen yakında açılacak olan  Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi İstanbul Resim ve Heykel Müzesi binası huzurlarınızda.

Rıhtıma ağaçlar dikilmiş, henüz çok gençler, umarım bahçesi de yeşil olur. 

Kuruluşundaki adıyla  Sanâyi-i Nefîse Mektebi, şimdinin Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi binaları.

Hemen sol köşedeki burada perspektif sebebiyle olsa gerek ufacık gözüken bina, İstanbul Deniz Ticaret Odası.

Bu fotoğrafları çekmek için sırtımı döndüğüm manzara, aslında İstanbul'un en güzel yerlerinden; sağ tarafta Galata geçip tarihi yarımadaya doğru bakan, ortada Boğaziçi'nden Marmara'ya açılan solda Üsküdar sahili, açığında Kızkulesi... Artık, gör gözüm seyreyle!

Deniz üstünden Kabataş'a ulaştık,  karaya çıktım artık. Yetmedi, bir de yeraltına indim  ve hazır bekleyen fünikülerle Taksim meydanına çıkıverdim. 

Geçen gidişimde varlığını unutup bakmadığım bina tam karşımda!

AKM, inşaatı bitmiş, koca bina yeniden yapılmış. Üstelik dıştan bakınca eskisine pek çok benziyor. 

Gerçekten mutlu oldum.

Darısı içinde bulunmaya, nefis oyunlar izlemeye, şahane konserler dinlemeye.

Alacağımı aldım, vereceğimi verdim. İstiklal caddesini boylu boyunca geçtim, geldim Tünel'e.

Bu defa tarihi Tünel'le Karaköy'e iniyorum, alt geçitten iskeleye yürüyorum. Vapur on dakika sonra kalkıyor, önce Eminönü'ne uğruyor, yeni yolcular biniyor. 

İskeleden açılırken Galata Köprüsü'yle çabucak bir merhabalaşıyoruz, sağda uzakta arkada galata Kulesi gözüküyor.

Vapurumuz hızla yol alıyor, ne çabuk geçtik mendireğin içine?

Haydarpaşa Garı'na bir göz atacak vakti anacak buluyorum, Kadıköy iskelesindeyiz işte. 

Bulutlar bugün öbek öbek gökyüzünde, süs yapmışlar gezimin kenarına köşesine.