yeni yılın ikinci günü,
sokakları arşınlamaya çıkmışım,
biraz ayaklarımın götürdüğü yere gideyim ruhundayım,
caddeler kalabalık, ara sokaklara kaçıyorum,
suadiye şaşkınbakkal arasında dar bir sokağa giriyorum,
sokak gerçekten dar, tek araba ancak geçer,
ters tarafında çıkmaz işareti var, oysa ucu diğer sokağa çıkıyor,
karşı yönden gelenler toslaşmasın diye konulmuş o işaret belki,
birden duruyor, bir duvara bakıyorum,
ilk anda "buraya çöp döken...." cinsinden bir iltifat sanıyorum,
okuyorum yazılanları ve gülümsüyorum,
burada kalmasın, aklıma yazayım desem ezberim zayıf,
silerler filan belli mi olur, nasıl okurum sonra,
bir fotoğraf en iyisi,
yazanın, şairinin izniyle olmadı icazetiyle...
Bastığı yerlere çiçekten çöpler atıp
Duvarına şiirden lekeler bırakmaktır
Adam gibi seven adamların vereceği zarar!
Gün gelir duvarları siler
Yolları süpürür kalpleri kırarsınız
Ama sevgilerini sökemezsiniz.
Şair mi desem aşık mı desem bilemedim, eğer rastgele değil de birinin duvarıysa gerçekten müthiş; o zaman da okur duvarın ardındaki varsa evi, sonra da kişiyi merak ediyor işte:)
YanıtlaSilDuvarın arkasında bir apartman bahçesi var. Ben yazanın biraz kalbi kırılmış bir aşık olduğunu düşündüm, öyle hissettim. Aşık olma hali şairliği desteklemiş olmalı. :)
SilYazanı ve kimin için yazıldığını belki de hiç bilemeyeceğiz.
Çok güzelmiş...
YanıtlaSilGüzel değil mi? Çok sevdim. :)
SilYalnız duvarı defter gibi kullanmış:)
YanıtlaSilHaklısın Sezerciğim, bembeyaz bir duvar, uzun da üstelik.
SilTam ortasına yazılmış neredeyse. :)
Çok romantik bir aşıkmış :)
YanıtlaSilHem romantik ve hem özü sözü bir gibi duruyor. :)
Sil