ÖZETLE

"Çook gerilere kadar gittim, 3. gün olup da hala yazılmamış zamanı bulamadım." diye mesaj atmış arkadaşım.
Garibine gitmiş anlaşılan bizimkinin; hasta mı, işi mi var, nedir diye merak etti belki de.
Böyle zamanlarda, geriye dönüp okumadığınız veya az okuduğunuz yazılarımı okuyabilirsiniz, mesela. Olamaz mı?
Bir ara da, kardeşim takmıştı, "bugünlerde uyduruk yazıyorsun" diyesiydi.
Sanki, memleketimizin en güzide köşe yazarı bendenizim. Halbuki, olup olacağı geveze bir kırlangıcım, işte.

Sahiden, son zamanlarda bana "yaz geldi". Hayır canım yaz gelmedi daha var, hani diyorlar ya "kal geldi", hah işte öyle "yaz geldi". Ha babam de babam, yazıp duruyorum.
Yazar tıkanması, bunalım munalım yok bende. Güneş açtı, yaz. Yağmur yağdı, yaz. Sinemaya gittim, yaz. Arkadaşım gezmeye gitmiş, yaz. Şu şarkıyı dinledim, yaz. Ekmek yaptım, yaz. Bugün yolda şu oldu, yaz. Tuhaf, değil mi?
Bir de pabuç kadar dil, dır dır, herşeye laf yetiştiren filan.

Sanırım, bugün de güneş açtığı için çenem düştü, şu saatte.

Peki, anlatayım:
Hafta sonu sinemaya gittim, bir kere. Hayır, bir değil, iki kere: Birinde annemle, onun isteği doğrultusunda "Umut" adlı Türk filmine, ki acayip içim bayıldı, diğerinde bayan E. ile Clint Eastwood'u seyretmek için "Gran Torino"ya. Bu adam, nasıl da yaşlandıkça ermiş kıvamına geldi, çok hoş doğrusu.

Sonra, Cumartesi akşamı Şuleciğim geldi, oturduk, sohbet ettik, kuruyemiş eşlikli kırmızı şarap içtik ve Elektracığımdan ödünç alınmış "Başkalarının Hayatı" filmini seyrettik. Çok etkilendik yaşananların ağırlığından ve filmi beğendik Elektracım.

Sabah, kardeşim kahvaltıya geldi, sakin sakin yedik, söyleştik. Günün daha sonraki zamanlarından birinde arkadaşım T. ile "cadde"de salındık, köfte yedik, başka arkadaşlarımıza rastladık, ayaküstü lak lak ettik.

Sabahlardan birinde uzun bir yürüyüş yaptım deniz kenarında, ikincisinde mucize kabilinden tembelliğim tuttu, yürümedim sadece egzersiz yaptım.

Kızımın "Breaking Dawn"ı, iki günde 220. sayfaya dek, hem de İngilizce okumasına hayretler içinde kaldım ve "ey aşk sen nereler kadirsin" dedim, bir kez daha.

Haftasonunun vazgeçilmez hareketlerinden biri olarak, hafta içi hazırlığı için yemek, kek, börek, ekmek yaptım. Çeşitli defalar, mesela yürüyüşten dönerken, ahan da süt bitmiş olunca, marul bitmiş, salatalık da lazım diyerek marketlere daldım, çıktım.

Özetle; yıkılmadım, ayaktayım.

Unutmadan...
Haftaya hazırlık olsun diye, dün akşam da "The Reader"i seyrettim.
Şuleciğim haklısın. Bu film de çok iyi, Kate yine harika ve fakat "Revulationary Road" derim de başka demem, azizim.

Hamiş: Haftasonunun en kopartıcı anı, Ayça Şen'in Radikal Cumartesi'nde okuduğum yazısıydı. Bu yazıyı, onun mana ve önemini anlayacak arkadaşlarıma ithaf ediyorum.

.