KUTLAMA

Dün kızımla konuşuyordum, diploması hazırmış ancak öğrenci işlerinde vak'a haberi çıkmış, endişelenmiş almaya gitmemiş. Hayallerini süsleyen ODTÜ'nün  Devrim stadındaki mezuniyet töreni kuş olup uçtu çoktan. Neyse ki bir kaç ay öncesine göre durumu daha kabullenmiş görünüyor. 

Derken konu pandeminin başında yaşadığımız  bilinmezlik içindeki korku dolu günlere geldi. 
Şimdi birbirimize nasıl davranacağımız konusunda biraz daha tecrübeli ve rahatız, dedim. Bu sabah abin işe gitmeden önce, doğum gününü kutlamak için kendisini öpmeme izin verdi, mesela. Oysa senin doğum gününde kapıda durmuş, içeri bile girmemişti. Üstelik doğum gününde seni ben de öpememiştim, sarılamamıştım ve bu içimde ukte kaldı. 
Telefonun öbür ucunda gülümsediğini hissettim kızımın, bu defa geldiğimde bir kaç gün geçince öpebilirsin, dedi.

Az önce dikkat edince gördüm ki, bu sene oğlumun doğduğu 1992 yılındaki gibi haftanın aynı günlerdeyiz. Sonra blogu karıştırıp çocukların doğum günlerinde yazdığım yazıları okudum. Oğluma yazdığım bir mektup gibiymiş, onbir sene önceki bir tanesi, doğduğu günü  anlatmışım. Okuyunca tüm hafızam canlandı, 28 sene öncesine gittim. 
Dile kolay söylemesi, oysa geçen zaman o gün doğan oğlancığın koca bir adam olması demek. 

Annenin dilinde gönlünde çocukları için hep en iyisini en güzelini dilemek var. Bahtları, yolları açık olsun, iyi insana denk gelsinler arzu ederim. 
Üst yanı kendi hayatları artık, bize düşense hep yanlarında olmak. 

Yukarıdaki fotoğraf 21 sene öncesinden, yine Ağustos ayından, iki kardeş Fenerbahçe Parkında...