...sonrasını hiç hatırlamıyorum, az sonra aynaya baktığımda...

 ... her şey bitmişti. 

duştan sonra  elimde saç kurutma makinesi aynaya baktığım an ile makineyi kenara atıp, gidip içeriden makası almam, şöyle bir saçımı beliklere ayırıp "burası çok uzun, şurası daha az uzun" diye içimden saydırarak saçıma katlar kesmem arasında geçen süre beş dakika oldu mu, emin değilim.

ohh! kurtuldum sonunda.

kaç gündür hesap yapıp duruyorum "saçımı boyatma zamanı geldi, kuaföre gitsem mi", "aslında biraz kestirsem iyi olur, önler böyle düz düz uzadı saçımın dalgası gitti", "iyi de hem boyat, hem kestir  uzun sürecek, hiç hoş değil"...

oldu işte, kendi saçını kendin kes çözümü sayesinde bir dolu endişeden kurtuldum. hem nasılsa insan içine çıktığım yok, ayrıca biraz uzayınca saçımı kestiğim bile anlaşılmayacak.  gerçi kuaförler anlıyor, bundan önceki altın makas harekatımı hemen çakmıştı z. "saçınıza ne yaptınız siz?" diye kibarca sormuştu. 

el ürünü eserlerimi arada buradan size sunuyorum da, kusura bakmayın, bu defa saç kesimimi gösteremeyeceğim, takdir edersiniz.

onun yerine başka bir el ürünü örneği ile bir mola alalım isterseniz. 

hani temmuz ayında vişne likörü yaptım da aman efendim diyordum ya, hah işte onlar!  kızımla "olmuş mu acaba" diye kahve yanında bir tadım yaptık.

olmuş, hem de pek güzel olmuş.  

likörü süzdükten sonra vişnelerin en azından bir kısmını değerlendirmek üzere çikolatalı bir çözüm/tarif bulabilirsem, verim daha da iyi olacak. 

bakıciiz artık.

size bir de öğleden sonra kızımla maltepe sahiline yürüyüş yapmaya gittiğimizde çektiğim fotoğrafı göstereyim.

burada görünen, nefis uzupuzun sonbahar renklerinin ardında, aralık ayında yadırganacak kadar parlak mavi gökyüzü.

bir de görünmeyen, ağaçların ufuk noktasına doğru uzadığı çizgide başlayan sahil yolu, sonra deniz ve parlak güneşin yansımalarının ardında sıralanmış adalar var. 

biz adalara daha çok suadiye sahilinden baktığımız için, biraz daha farklı bir açıdan adaları seyretmeye doyamadık, doğrusu.

bugünün anıları böyle, işte!