Yine girdim bir filmin içine, ardından şunu oku, buna bak deyip, konuyu katman katman açıyorum derken az kaldı içinde kaybolmaya...
Bir film, ondan hatırladıklarım...
Yönetmeni, başka hangi filmlerini seyretmiştim?
Oyuncuları, nereden gelmişler, neler yapıyorlar?
Müzği ne kadar güzel, kim yapmış acaba?
Şu çaldıkları küçük müzik aleti ne ola ki?
Şarkıdaki Santa Clara, hani şu ünlü çatışmanın olduğu, vagonların şimdi müze yapıldığı şehirdi...
En iyisi sırayla anlatayım, değil mi?
Dün gece TRT 2'de Diarios de Motocicleta / Motorcycle Diaries / Motosiklet Günlüğü filminin oynayacağını, başlama saatinden onbeş dakika öncesinde tesadüfen öğrendim. Akşam için yaptığım başka bir film izleme programını erteleyip, televizyonun karşısına oturdum.
Film 2004 yılında yapılmış, yıllar önce gösterildiğinde sinemada izlemiş ve çok beğenmiştim. Aradan geçen zamanda, yönetmen Walter Salles'in filmden aklımda kalan unutamadığım, Güney Amerikalı insan yüzleriydi.
Filmin Ernesto Guevara de la Serna ve arkadaşı Alberto Granado'nun 1952 yılında yaptıkları gerçek bir yolculuğu hikayesi olduğunu sonradan öğrenmiştim.
Başka şeyleri de sonradan öğrenmiştim; Ernesto Guevara de la Serna'nın tüm dünyanın en ikonik insan yüzü fotoğrafındaki "Che" olduğunu, Comandante Che Guevara'nın belki ülkesi Arjantin'den çok tüm Güney Amerika'nın idol kahramanı olduğunu, mesela.
Devrimin liderlerinden biri olduğu Küba'da ise gerçekten pek çok sevildiğini, ülkedeki tek devasa heykelin ve anıt mezarın onun için yapılmış olduğunu bizzat görmüştüm.
Kocaman Güney Amerika kıtasının neredeyse bir ucundan diğerine yapılan yapılan yolculuğu anlatan ve zaman içinde değer kazanan filmin müziklerini Babel ve Brockback Mountain 'la Oscar alan Arjantinli müzisyen Gustavo Santaolalla yapmış.
Filmin kapanış jeneriği sırasında çalan müzik eşliğinde yıllarca aklımdan çıkmayan o yüzleri burada bir arada göreceksiniz.
Şurayı tıklarsanız, sözünü ettiğim insanın içini titreten melodiyi dinleyebilirsiniz.
Bir ufak ekleme daha yapmalıyım, burada ana melodiyi çalan müzik aleti tamamen Güney Amerika'ya özgü. Charango adlı saz, kurutulmuş armadillo kabuğundan yapılıyormuş. Gerçekten! Söyleyenin yalancısıyım.
Başlığı görünce koştum geldim:)
YanıtlaSilŞarkıyı bu gruptan ilk kez dinliyorum, farklı, neşeli, hoş... Ama! Ama işte. Linki tıklayınca bonus büyüsü bozuldu, + şarkı için:) Grupla ilgileneceğim, Sevgili Okul Arkadaşım. Filme ve Che kısmına hiç girmesem iyi olacak:) Hımmm... bir de Küba yazınızı tekrar okumak!
Gündelik hayata dönebiirim:)
İnti İllimani'yi bir zamanlar o kadar çok dinlerdim ki!...
SilBir yüzünde El Condor Pasa olan bir plağım vardı. Şuradan dinleyebilirsiniz: https://youtu.be/tXmRJpqAHZI
Sonra yine çeşitli nedenlerle bir başka parçalarını daha çok dinledim. Üyeleri Şili'de çok eziyet çekmişti bir vakitler. Gün geçti meydanlara çıktılar, şarkılarını söylediler. Yıllar sonra yaptıkları bir kayıt burada: https://youtu.be/w8UGs0rdhq8
Sevgili Okul Arkadaşım, ah ben nerelere dağıldım yine! :))
Güney Amerika ülkelerini bir şekilde yakın hissediyorum, kendime, ülkemize...
Bende kitabı var, ne vakittir gözüm ilişiyor, erteliyorum, okuyayım en iyisi sonra belki üzerine filmi izlerim :)
YanıtlaSilOo! Kitaplıkta bekliyorsa, vakti gelmiş demektir. Okuyun ve izleyin. :)
SilSevgiler
Ay filmin detaylarını okurken Küba yazınıza dalıp gittim. Ne güzel anlatmışsınız. Karayip sularında yüzmek...Küba benim de çok görmek istediğim yer. Fakat şimdi filmi listeme alıyorum.
YanıtlaSilKelebekciğim,
SilHayatımdaki şansın yardım etmesiyle katıldığım yolculuklardan biridir. Gerçekten başka bir dünyayı gördüm şu ahir ömründe, çok mutluyum. :)
Film, kendi başına çokmgüzel, ayrıca Che'nin nasıl bir insan olduğu üzerine nefis ipuçları veriyor. :)
Başlığı okuyunca hemen "Neydi bu? Çok tanıdık" diye düşündüm. Tabii ki Che'nin seyahati!!! :) Yalnız ben filmi izlemedim. TRT'de de kaçırmışım. Üzüldüm şimdi.
YanıtlaSilEvet ta kendisi, Che'nin yolculuğu. :)
SilGerçi büyük ekrandan izlemenin yerini bilgisayardan izlemek tutmuyor, yine de belki internette bir yerlerden bulunuyordur. Denemeye değer. :)